یارکشی زلنسکی در هیروشیما؛ برزیل و هند پوتین را رها می‌کنند؟
تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۰۲۸۸۰
به گزارش اتاق خبر به نقل از اکوایران، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین در اجلاس سران گروه هفت در ژاپن به دنبال جذب برزیل و هند بود، جایی که از رهبران این کشورها خواست تا پشت پیشنهاد او برای پایان دادن به جنگ روسیه متحد شوند.
به نوشته فایننشال تایمز، زلنسکی در سخنانی خطاب به رهبران گروه هفت، نخست‌وزیر هند، نارندرا مودی، و رئیس جمهور برزیل، لوئیز ایناسیو لولا داسیلوا، گفت که برای مقابله با تجاوزات مسکو به «رهبری شفاف جهانی دموکراسی» نیاز است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زلنسکی روز یک‌شنبه گفت: «هرچه همه با هم بیشتر کار کنیم، احتمال کم‌تری وجود دارد که دیگران در جهان مسیر جنون‌آمیز روسیه را دنبال کنند. اما آیا این کافی است؟ من فکر می‌کنم که ما به رهبری روشن جهانی دموکراسی نیاز داریم. این مهم‌ترین چیزی است که ما با همکاری خود باید ارائه کنیم».
رهبر اوکراین در تصمیمی غافلگیرکننده، شخصا در نشست هیروشیما شرکت کرد و از فرصت مواجهه با مودی و لولا، رهبران دو کشور در حال توسعه که برای حفظ روابط نزدیک با مسکو تلاش کرده‌اند، استفاده کرد. چین نیز که از محکوم کردن تهاجم روسیه امتناع کرده، سعی کرده تا با درخواست آتش‌بس، خود را به عنوان یک صلح‌ساز نشان دهد.
طرح 10 ماده‌ای زلنسکی برای پایان دادن به مناقشه شامل درخواست از مسکو برای خروج تمام نیروهایش و به رسمیت شناساندن تمامیت ارضی کامل اوکراین است. طرح صلح چین که در فوریه ارائه شد، خواستار خروج کامل روسیه از سرزمین های اشغالی، قبل از آغاز مذاکرات صلح نیست.
به گفته زلنسکی: «تا زمانی که مهاجمان روس در سرزمین ما باقی بمانند، هیچ کس پای میز مذاکره با روسیه نخواهد نشست. اشغالگران باید خارج شوند و جهان به اندازه کافی قدرت دارد تا روسیه را وادار کند که صلح را گام به گام بازگرداند».
به گفته افراد مطلع، در دیدار روز یک‌شنبه، زلنسکی به لولا و مودی گفته که جنگ در اوکراین جنگی علیه منشور سازمان ملل و قوانین بین‌المللی است و از آنها خواست از کی‌یف حمایت کنند تا از این اصول برای همه کشورها دفاع کنند.
فومیو کیشیدا، نخست وزیر ژاپن پس از میزبانی اجلاس هیروشیما گفت: «با دعوت از رئیس‌جمهور زلنسکی به ژاپن، ما توانستیم همبستگی استواری بین G7 و اوکراین نشان دهیم». ریشی سوناک، نخست وزیر بریتانیا هم در کنفرانس مطبوعاتی روز یک‌شنبه خود گفت که هرگونه راه حل صلح باید «بر اساس شرایط اوکراین» باشد. سوناک گفت: «به عبارت دیگر، ما باید نشان دهیم که تجاوز سرزمینی خشونت‌آمیز پاداشی دریافت نمی‌کند. کسانی که خواهان صلح هستند اما مکارانه به دنبال آتش‌بس هستند، باید بدانند که این یک صلح عادلانه و بادوام نیست».
مقامات ایالات متحده و کشورهای غربی هم از طرح چین استقبال نکرده‌اند. ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو پس از انتشار این خبر گفت: طرح چین «اعتبار زیادی ندارد» زیرا این تهاجم را محکوم نکرده است. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده گفت که هر پیشنهادی ارزش بررسی دارد، اما خاطرنشان کرد که اگر روسیه به اولین نکته در طرح چین که بر لزوم احترام به حاکمیت کشورها تأکید می‌کند، پایبند بماند، جنگ «فردا» پایان خواهد یافت.
همچنین جو بایدن با زلنسکی دیداری دوجانبه داشت و بر تعهد خود برای کمک به اوکراین -بلافاصله پس از رونمایی دولتش از بسته تسلیحاتی جدید 375 میلیون دلاری برای این کشور- و ایجاد ظرفیت بلندمدت اوکراین برای دفاع و جلوگیری از تجاوز روسیه تاکید کرد. زلنسکی هم با به اشتراک گذاشتن عکس‌های خود با بایدن به اشتراک نوشت که دو طرف «در مورد همکاری بیشتر برای تقویت قابلیت‌های دفاعی کشورمان و همچنین اجرای فرمول صلح اوکراین گفت‌وگو کرده‌اند».
کاخ سفید اضافه کرد که دو رهبر همچنین در مورد طرح حمایت ایالات متحده از تلاش‌ها برای آموزش خلبانان اوکراینی برای پرواز با جت‌های جنگنده نسل چهارم از جمله F-16 گفتگو کردند. این نشست دو روزه پس از آن برگزار شد که ایالات متحده، بریتانیا و کانادا از دور جدید تحریم‌ها علیه روسیه رونمایی کردند تا دستیابی این کشور به تجهیزات مورد نیاز برای حمله به اوکراین دشوارتر شود.
ایالات متحده بزرگ‌ترین حامی اوکراین از زمان حمله روسیه به این کشور در سال 2014 بوده است. این کشور کمک‌های نظامی خود را به کی‌یف پس از تهاجم تمام عیار روسیه در فوریه 2022 افزایش داد و تسلیحات پیشرفته ناتو از جمله خودروهای زرهی، سیستم‌های توپخانه، دفاع هوایی را به این کشور تحویل داد.
منبع: اتاق خبر
کلیدواژه: ایالات متحده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.otaghnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اتاق خبر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۰۲۸۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایان پوتین؟!
برخی معتقدند مانند اتحاد جماهیر شوروی، رئیس‌جمهور فعلی روسیه هم شکننده است. اما آنها خیلی چیزها را نادیده می‌انگارند.
به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت: ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان «رژیم شکننده پوتین» در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.
این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.
مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.
قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.
اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.
در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.
مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.
مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.
نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روس‌ها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.
شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.
ورود دادستان کلاله به موضوع مفقودی «یسنا»